مقایسه‌ی تاثیر ترکیب الکل - بتادین و الکل بعد از بتادین بر بروز التهاب ناحیه دستیابی عروقی بیماران تحت درمان همودیالیز

زمینه و هدف: افزایش کیفیت همودیالیز به کاهش عوارض محل دستیابی عروقی این بیماران بستگی دارد. کاهش التهاب محل دستیابی عروقی از وظایف مهم پرستار است. هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه‌ای بروز التهاب در دو گروه استفاده کننده از روش ضد عفونی ترکیب الکل- بتادین و روش الکل بعد از بتادین در محل دستیابی عروقی بیماران تحت همودیالیز بود.  مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی سه گروه بر روی بیماران بستری در بخش همودیالیز بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1393 انجام گرفت. تعداد 100 بیمار به صورت در دسترس انتخاب و به روش تخصیص تصادفی از نوع طبقه‌ای در سه گروه کنترل (31 نفر)، ضد عفونی با ترکیب الکل- بتادین (37 نفر) و ضد عفونی با الکل بعد از بتادین (32 نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله یک، محل دستیابی عروقی با محلول ترکیبی الکل- بتادین و در گروه مداخله دو، محل دستیابی عروقی با محلول جداگانه الکل و بتادین ضد عفونی گردید. در گروه کنترل، از روش رایج بخش برای شستشوی محل دستیابی عروقی (بتادین) استفاده شد. طی یک دوره یک ماهه شامل 12 جلسه همودیالیز محل دستیابی عروقی بیماران با استفاده از معیار فلبیت (Phlebitis) انجمن پرستاری ایران مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری کای دو، آنالیز واریانس یک طرفه و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد.  یافته‌ها: میزان بروز التهاب به ترتیب درگروه ترکیب الکل- بتادین 46 درصد، درگروه الکل بعد از بتادین 9/87 درصد و در گروه کنترل 100 درصد بود. بروز التهاب در گروه ترکیبی الکل- بتادین بطور معنی‌داری کمتر از گروه الکل بعد از بتادین بود (001/0 > P). اما تفاوت معنی‌داری بین گروه الکل بعد از بتادین با گروه کنترل وجود نداشت.  نتیجه‌گیری: ترکیب الکل و بتادین به عنوان یک روش ساده و ارزان در کاهش بروز التهاب محل دستیابی عروقی بیماران تحت همودیالیز مؤثر می‌باشد. و می‌توان از آن به عنوان روش شستشوی محل دستیابی به عروق در بخش همودیالیز استفاده کرد.